Kong Vinter på Hemsedal

I slutten av januar var klassen på tur på Hemsedalsfjellet. Kong Vinter viste seg frå ei kald side, og mange av oss hadde ikjke helst på dette veret før. Temperaturmålaren viste godt ned på den blå sida, og vinden gjorde sitt for å presse den lengre ned. Vi lærte mykje viktig undervegs, til dømes at det er viktig med gode rutinar, at ein må kle seg godt og at ein må kunne orientere utan sikt.

Vi oppdaga tidleg at ein må ha effektive og gode rutinar i slikt ver. I ei stor gruppe har det mykje å seie dersom ein eller to tar ein ekstra pause eller bryt rytmen i gruppa. Ein blir fort kald, og humøret kan og bli kjølig. Deter viktig å avtale på førehand når ein skal ha pausar, slik at alle kan førebu seg til desse, og få gjort alt som er naudsynt.«Det finst ikkje dårleg ver, berre dårlege klede», er det eit ordtak som seier. Skikkelige klede blir din beste venn når veret vil vise seg fram. På denne turen hadde vi to lag med gode ullklede underst, og gode skalljakkar og bukser over. All hud måtte vere dekka til, for ikkje å få frostskadar. Vi hadde varme luer, hals av ull, skibriller og vindtette og varme vottar.

Snø og vind er ein vanleg kombinasjon, og når desse to får leike fritt saman, kan dei stikke av med sikta. Delar av turen gjekk vi utan å sjå stort mykje, og då måtte vi rekne med kart og kompass. Dei tre framste orienterte. Nummer ein gjekk på ein gjeven kurs, og nummer to og tre kontrollerte kursen. Om ein går nokre få grader mot feil side, kan det gje store utslag overlengre etappar.

I vinterfjellet må ein førebu seg godt på ver og forhald. Gode rutinar er viktig for å haldeseg varm, få framdrift og halde humøret oppe. Det er naudsynt med gode klede, på grunn av trygglei og trivsel. Ein må rekne med å orientere utan haldepunkt og sikt, og då må ein kunne orientere med kompasskurs.

Horgen, A. (2010). Friluftslivsveiledning vintertid. Høyskoleforlaget, Kristiansand.